ΝΗΠΙΑΓΩΓΟΙ ΠΕΛΛΑΣ

Βράδυ Τετάρτης 13 Οκτώβρη 2010 κι έξω βρέχει καταρρακτωδώς. Ένα χτυπημένο από αυτοκίνητο σκυλί , λίγο έξω από τα Γιαννιτσά, στον δρόμο προς το Ελευθεροχώρι, μέσα στη βροχή δεν έχει να περιμένει τίποτα.
Από το απόγευμα γύρω στις 6, (ίσως και νωρίτερα) που έγινε το πρώτο τηλέφωνο στην πυροσβεστική για να ζητηθεί βοήθεια, ο ένας παραπέμπει στον άλλο, μια σκάλα από υπεύθυνους που δεν οδηγεί πουθενά, ίσως μόνο σε μια παρορμητική διάθεση να μεταναστεύσεις από αυτήν την πατρίδα που σε πληγώνει καθημερινά με τις ασχήμιες και την ανοργανωσιά της.
Το συγκεκριμένο έργο το έχω ξαναδεί. Πριν από δύο χρόνια περίπου, Γενάρης μήνας για την ακρίβεια, μου δώσανε την πληροφορία για ένα άλλο χτυπημένο σκυλί στον ίδιο δρόμο.
Δεν ήξερα τι να κάνω, ούτε όμως και μπορούσα να σβήσω από το μυαλό μου αυτήν τη γνώση: Ένα χτυπημένο αβοήθητο σκυλί στην άκρη του δρόμου. Το απόγευμα του Σαββάτου δεν μπορούσε να συνεχιστεί όπως πριν... Βρήκα αγροτικό κι ο άντρας με το γιο μου φορτώσανε το χτυπημένο ζώο για να το μεταφέρουν στον κτηνίατρο που ειδοποίησα μετά από μεγάλη προσπάθεια. Το περιέθαλψε. Τα τραύματα και τα σπασμένα πόδια. Και μετά; Δεν μπορούσα να το αφήσω έξω, τι να πρωτογράψω για τη συνέχεια...
Το έβαλα μέσα στην είσοδο του σπιτιού μου και είχα να καθαρίζω για δέκα μέρες με χλωρίνη δύο τρεις φορές καθημερινά, και βέβαια, μέρα παρά μέρα επίσκεψη για αλλαγή στους επιδέσμους και και και...
Απόψε ξανάκουσα την ίδια είδηση. Μόνο που επιπλέον βρέχει με το τουλούμι. Στην άκρη του δρόμου ένα αβοήθητο ζώο. Παράτησα το σίδερο και την ντουλάπα που ήμουν χωμένη, κι έπιασα το τηλέφωνο. Μετά από μία ώρα τηλεφωνημάτων, έμαθα ότι το ζώο είναι ακόμη εκεί. Ντύθηκα για να βγω με μόνο εξοπλισμό τα δάκρυα μου. Ο τελευταίος που τηλεφώνησα ήταν ο δήμαρχος. Μου είπε ότι θα το αναλάβει ο ίδιος προσωπικά.
Ξανάβαλα πιτζάμες.
Πριν πέντε λεπτά έμαθα ότι πήρανε το ζώο από το δρόμο. Τουλάχιστον δεν θα βρέχεται.

Ναι ξέρω, υπάρχει και το μνημόνιο.
Κική Δημητριάδου